ساده ترین راهی که میتوانیم با انجام آن یک نام تجاری یا برند را نابود کنیم، ارزه عنواع و اقسام کالا و خدمات با آن نام تجاریست.
برای این که انواع زیادی از زمیمه ها و خدمات و محصولات را ببینید مجبور نیستید که شرکتهای آسیایی را بررسی نمایید.
بیش از 90 درصد محصولاتی که در آمریکا هم معرفی میشود، از جمله همین زمیمه های خط تولید هستند.
در آمریکا 1200 نوع شامپو، 200 مدل غلات مخصوص صبحانه، و 250 نوع نوشابه های غیر الکلی وجود دارد.
بررسی ها نشان میدهد که بخشی از این محصولات دست کم در سوپر مارکتها، بر روی قفسه های مغازه ها خاک میخورند و بدون استفاده میمانند.
تحقیقات بر روی سوپر مارکتهای کراگر در آمریکا نشان میدهد:
از میان 23000 قلم کالایی که در سوپری ها موجود است، 6700 مدل روزانه به فروش میرسد، 13600 رقم در هفته، 17500 نوع در یک ماه، 5500 مدل باقی مانده دیگر هیچ فروشی را در طول یک ماه تجربه نمی کنند.
متأسفانه قدرت از دست تولید کننده خارج شده و خرده فروشها هستند که تصمیم میگیرند چه محصولی را بفروشند و چه را نفروشند.
وقتی کالا های متعدد و خطوط تولید زیاد وجود داشته باشد، خرده فروشان حق انتخاب دارند
هر شرکتی که بهای افزایش خطوط زمیمه تولید را نپردازد، از طرف خرده فروشان دور انداخته میشود.
آیا افزایش خطوط تولید، باعث افزایش سود میشود؟
در واقع سوال اصلی این است، شرکتهایی که مدام به دایره خدمات و محصولات خود اضافه میکنند، سود بیشتری میبرند؟
زمانی که شما کالایی دارید و با استقبال خوبی از جانب مشتریان مواجه نمیشود، چرا باید به خطوط تولید خود بیفزایید و محصول تازه ای تولید کنید؟
منطق حکم میکند که از تعداد محصولات خود بکاهید.
اما منطق تولید کننده ها فرق میکند.
آنها فکر میکنند برای افزایش استقبال از محصولات و خدماتشان باید به خطوط زمیمه اضافه کنند.
نتیجه این منطق اشباع شدن بازار با کالای مازاد نیاز است که کسی به آن نیازی ندارد.
یکی دیگر از دلایل افزایش خطوط زمیمه، تقلید شرکتها از یک دیگر و حس رقابتیست که میان آنها وجود دارد.
راه حل دقیقاً چیست؟
ما نباید از یک نام تجاری برای محصولات مختلف خود استفاده کنیم.
ما باید برای هر دسته از محصولات و خدمات خود، یک نام تجاری مشخص دیگر را به بازار معرفی نماییم.
شرکت پپسی کولا نوشابه های کم کالری و بدون شکر خود را با همان نام تجاری و برند پپسی به بازار روانه کرد.
اما کوکا کولا یک کار هوشمندانه تر انجام داد.
آنها نوشابه کم کالری و بدون شکر را معرفی کردند اما، با نام تجاری تب.
تب خیلی زود توانست 32 درصد از بازار را به اشغال خود در بیاورد.
از زمانی که میان مردم باب شده بود که باید با چربی های اضافه مبارزه کرد
تمام تولیدی های شیرینی جات یک خط زمیمه به خطوط تولید خود اضافه کردند.
اما شرکت نابیسکو، کار بهتری را انجام داد.
آنها نام تجاری اسنک ولز را به ثبت رساندند.
آنها با این کار به یک فروش شگفت انگیز دست پیدا کردند.
ما باید در تلاش باشیم یک نام تجاری را رشد دهیم و آن را روز به روز قدرت مند تر بسازیم.
نه این که مدام آن را بدوشیم و از قدرتش کم کنیم.
منبع: کتاب 22 قانون ابدی برند، نوشته لورا ریس و ال ریس.
تهیه و گرد آوری: بهزاد هندآبادی.
اشتراک گذاری:
